1

L’Oghju Di L’Arcu Di Culori

U celu grisgiu citadinu
Ella face tuttu turchinu,
E per brusgià li mio penseri,
Hà l’ochji di centu mazzeri ;
E quandu eiu sò tristu una cria,
Ella empie tuttu d’allegria,
Per tumbà tutti i mio rancori,
Hà l’ochji di l’arcu di culori.

Quandu di tuttu aghju abbastanza,
Di la mio casa, di la mio stanza,
Quandu aghju una sete di versu,
Ella hà l’ochji di l’universu ;
Mi sò persu in la so parolla
Mezu reale è mezu fola ;
Per fà lucicà la mio vita,
Ella hà l’ochji di l’infinita.

Ripigliu:
Attenti d’ùn t’avvicinà,
Ella m’hà innuchjatu digià ;
D’un sguardu ti rompe lu core,
Hà l’ochji di l’arcu di culori.

Hè tuttu inseme mare è rena,
Donna è zitella, fata è sirena,
Lu mio stentu hè dolce à purtà,
Schjavu sò, ma di vuluntà…

A mezu u pientu, à mezu u dolu,
U so risu hè un raggiu di sole ;
Per accicammi di cose belle,
Hà l’ochji cume duie stelle ;
Aghju scrittu ‘ssi versi avà
Per dilli cun simplicità
Ch’ùn hè chì per ella u mio amore,
Hà l’ochji di l’arcu di culori.