L’innamurati

L’innamurati dolci beati
Ùn ponu micca induvinà
Chì a furtuna ùn hè chè una
A chì a piglia à chì ùn ne hà
Chì una stella luce per elli
Di u so splendore eternità
Chì a furtuna cum’è a luna
Scarsu à chì a pò spicà

E si fanu un castellu
Ma ind’ellu hè u purtellu
Ùn ci hè nimu chì a sà
Un amore furtezza un nidu di bellezza
Per pudè sunnià
Locu per ellu è ella eterna citadella
Chì nimu ùn pò piglià
È noi stemu fora chì ci manca u core
Di pudelli scuncià

Quand’elli sò sebbiati tutti l’innamurati
Cercanu à piattà
U soiu u tesoru preziosu cum’è l’oru
Chì ci vole accantà
Per i ghjorni di fame ed ogni lindumane
Chì pò vene à passà
A sanu chì l’amore frollu cum’è u fiore
Si pò ancu siccà

Legne da parte per i ghjorni cutrati
Stonde incerte in core di l’invernu
Focu chì scalda i so cori piattati
È chì spampilla aspettendu u veranu