L’Emigratu

À l’orlu di stu mari
Chì ci hà bagnat’à tutti
I destini sò spari
Da i beddi à i brutti
Mischineddi
Eu sò unu di quiddi
Castigati.

Mi mettu stancu mortu
Par cusì mal’guadagnu
Maladiscu a sorti
Ma mancu esci un lagnu
Da a me bucca
Hè cusì ingratu lu sulcu
Di issa vita.

Corsu di ceppu ghjustu
Campu lu to esiliu
N’aghju lu cori frustu
È pregu lu me diu
Chì un ghjornu
Si pianti la negazioni
In issa tarra.

I me lochi luntani
Mi sò rimpruvarati
A me prisenza hè strana
Pocu hè micca accittata
Nè guardata
Sò cum’è vituparatu
Solu.

Sò eu l’emigratu
L’erranti di i to stradi
Eu capicalatu
Tacendu li me strazii
Sutt’à un soli
Chì pà prigà mancu mi voli
Chì piccatu.

Arritttu fieru è altu
Voddu porghja la manu
À l’omu novu natu
À la nazioni in branu
À stu mondu
Ch’è tù brami à tè di tondu
Plurali.

Vurria acciaccà l’oddiu
È carcigà l’idea
Chì mi ricusa oghji
Chì a to strada hè mea
Chì m’agradisci
Issa casa da custruiscia
Cun tè.