1

A Casa Rossa

A fà la rossa ùn sò
mattoni nè coppi, issa casa,
nè camini nè fucò
à tene la sempre calda

Sò li canti è l’idee
cose dette in chì ci crede
quellu ch’hè venutu à sparte
sò centu manere d’arte

A fà la rossa hè puru
chì da sopr’à ogni muru
ci si possinu affissà
un ritrattu o un pensà

Ghjè chì, essendu di paese
o stranieru, sò accese
e luce à dì li « fà ti entre
nè sfidatu nè niscentre »

Quì ùn ci hè chè stonde à vive
inseme à cuntrasti è à rise
ùn ci hè chè mondi da rifà
da meziornu à l’annuttà

A fà la rossa sò ghitarre
à note arrughjunate o spare
parole di sensu o di fondu
à girà ti u core più tondu

E chjachjarate à tè à mè
è un tazzinu di caffè
sò l’addunite d’una volta
u tempu d’inventà chì volta

A fà la CASA sò li gesti
di qualchissia è po di questi
chì sò per sente è per prupone
chì sò per capì, per cumpone

Sò tanti versi à fà la rossa
di lingua strana o lingua nostra
è per ogni la so chjappella
hè nata quì una paghjella

A fà la calda sò memorie
di tante ghjente è tante storie
ch’ella ti conta à l’accasà :
ci hè solu una porta à puntà …